Είμαστε σύνορα που δε διαβήκαμε
είμαστε όρια που έμειναν δεμένα.
Είμαστε όνειρα που δεν ξυπνήσαμε
σαν τα φαντάσματα αόρατοι τη μέρα.

Μα ήρθε η ώρα που ξυπνάμε,
ήρθε η ώρα που οι τελευταίοι γελάνε.

Είμαστε κύματα μέσα στη θάλασσα
μία σταγόνα ο καθένας στην αλήθεια.
Μα όταν τα κύματα φυσήξει ο βοριάς
γίνονται θύελλες και πνίγουν παραμύθια.

Ήρθε η ώρα που ξυπνάμε,
ήρθε η ώρα που δεν ξεχνάμε,
ήρθε η ώρα που οι τελευταίοι γελάνε.