Στέκεσαι εκεί
απέναντί μου
λουσμένη στου έρωτα το φως
κι εγώ
στέκομαι εδώ
απέναντί σου
στης ευτυχίας τη μουσική
αλλά η σκιά σου
εκεί πάνω στον τοίχο
παραμονεύει τα λεπτά τα δευτερόλεπτα
των ημερών μου
κι η σκιά η δική μου
κάνει το ίδιο
κατασκοπεύει τη δική σου ελευθερία
όμως παρ’ όλα αυτά εγώ σ’ αγαπώ
και μ’ αγαπάς κι εσύ
όπως κανείς το καλοκαίρι
τη μέρα ή τη ζωή αγαπάει
όπως οι ώρες
η μια την άλλη ακολουθούν
χωρίς ποτέ τους να σημαίνουνε ταυτόχρονα.

Έτσι κι οι δυο μας σκιές
ακολουθούν η μία την άλλη
σαν δυο σκυλιά από την ίδια μάνα
λευτερωμένα από κοινή αλυσίδα
στον έρωτα τους εχθρικά
πιστά μονάχα στον αφέντη
ή στην κυρά τους
σκυλιά που περιμένουνε με υπομονή
και τρέμοντας από την αγωνία
το χωρισμό των εραστών
που περιμένουν να τελειώσει
η αγάπη κι η ζωή μας
που περιμένουν να τους ρίξουμε τα κόκκαλά μας
για να τα πάρουν
να τα κρύψουν να τα παραχωρήσουν
και να κρυφτούν κι αυτά μαζί η να χαθούν
κάτω απ’ τις στάχτες της επιθυμίας
μες στα συντρίμμια του καιρού.



Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης