Όλα μοιάζαν στη ζωή μου ατελείωτα
όλα μοιάζαν να μην είχανε πια σκοπό
και κρυβόμουν στο τσιγάρο και χανόμουν στο ποτό
κι όλα αυτά σ'ένα σπίτι αδειανό

Ένα σπίτι που δεν είχε πια ζωή
ένα σπίτι που δεν ήταν καν δικό μου
κι έψαχνα στις σκέψεις όλη μέρα σαν τρελός
να βρω, να βρω τον εαυτό μου

Ένα βράδυ που φαινότανε σαν όλα τ'άλλα
ένα βράδυ που δεν είχε καν ζωή
άρχισε για'μένα ένα ταξίδι
ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή

Ένα ταξίδι που τώρα ξεκινάει
οι επιβάτες του μόνο εγώ κι εσύ
ένα ταξίδι με τρένο που στις ράγες του σκορπάει
αυτά που ζήσαμε τα αφήνει στη στιγμή

Κι εγώ θυμήθηκα πως να γελάω
Κι εγώ θυμήθηκα πως τώρα ζω
Κι εγώ θυμήθηκα να τραγουδάω
σ'ένα χάδι χάνομαι σα να'μουνα μωρό
Έτσι ξεκίνησα με την καρδιά μου να γελάω
έτσι ξεκίνησα να ζω
για όλα αυτά εγώ σου χρωστάω
και δε με νοιάζει τίποτα άλλο να σου πω