Δυο ποτήρια στο τραπέζι κι όμως πίνω μοναχός
μαύρες σκέψεις που κι απόψε μου αρρωσταίνουν το μυαλό
το Θεό παρακαλώ, να μην γυρίσεις, να μου πεις πως
όλα τέλειωσαν εδώ παραμύθι βιαστικό,

Να που ακούω να γυρίζεις το κλειδί στην κλειδαριά
ότι σκέφτηκα θα δω

Σβήνω τα φώτα και κλαίω να μη με δεις που πονώ
κι όταν θα ακούσω το αντίο μια μαχαιριά στα δύο
θα μείνει η πληγή μου για σένα ανοιχτή
όσο η καρδιά μου χτυπά θα υπάρχεις εσύ

Αναμονή πριν το τέλος, και με μυαλό στο πουθενά
όλο πίνω και καπνίζω μήπως βρω παρηγοριά
στα ένοχά μας μυστικά
Μη, μην έρθεις δε θ΄αντέξω να μου πεις πως όλα,
όλα τέλειωσαν πια,

Να που ακούω να γυρίζεις το κλειδί στην κλειδαριά
παγωμένη μου καρδιά