Την ξενιτιά, την αρφανιά,
την πίκρα, την αγάπη
τα τέσσαρα τα ζύγιασαν,
βαρύτερα ειν’ τα ξένα.

Ο ξένος εις την ξενιτιά
πρέπει να βάνει μαύρα,
για να ταιριάζει η φορεσιά
με της καρδιάς τη λάβρα.

Κάλλιο μανούλα μου γλυκιά,
κάλλιο να σκάσω πρώτα
παρά να μη σας θυμηθώ
στα έρημα τα ξένα.

Θάλασσα, θάλασσα τους θαλασσινούς,
[θαλασσάκι μου]
μην τους θαλασσοδέρνεις,
θαλασσάκι μου.