Άυτό το βράδυ έβρεχε παντού.
Ένα κουδούνισμα διέκοψε τη νύχτα.
Άνοιξα. Μια φιγούρα ανεξιχνίαστη
ξεπρόβαλε μπροστά μου μουσκεμένη.
Κύριε, ψιθύρισε μ’ απόκοσμη φωνή
πάει καιρός που έχω βγει στην ανεργία.
Μπορώ να κάνω όλες τις δουλειές.
Χτισίματα, βαψίματα, μονώσεις.
Κούνησα το κεφάλι σκεφτικός
με το γνωστό συννεφιασμένο ύφος
που συνιστά απόρριψη μετά πολλών επαίνων.
Έγραψε ένα πρόχειρο σημείωμα
χαιρέτησε κι επέστρεψε στη μπόρα.

Έρριξα ένα βλέμμα στο χαρτί
πριν το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων.
Δικαίως υποπτεύθηκα πως είναι αλλοδαπός.
Καλά-καλά δεν ήξερε να γράψει τ’ όνομά του.
Ακούς Χριστός αντί για Χρήστος, ο καημένος ...