Είναι κάτι παιδιά που ξεγέλασαν
τ’ ουρανού τους φρουρούς και τους νόμους
οι γονείς τους μια μέρα δε γέλασαν
κουβαλάνε φορτία στους ώμους.

Δέντρα άφυλλα μεσ’ στο χειμώνα τους
με το βλέμμα στραμμένο στη νύχτα
κατεβαίνουν στην άβυσσο μόνα τους
κι από μας ούτε μια καληνύχτα.

Η σιγή τους απόρρητο μήνυμα
οι κραυγές τους ατέρμονες πόθοι
μια ζωή διψασμένο προσκύνημα
στο φιλί που ποτέ δεν εδόθη.

Κάποιοι λένε πως είναι εξάγγελοι
των δεινών που το μέλλον τυλίγουν
κι άλλοι πάλι αυτόκλητοι άγγελοι
που πληγές συρραμένες ανοίγουν.