Γέμισα την ψυχή μου
με σκιές και θαμβός
που μάζεψα
σε σταθμούς και αναμονές,
σκιές αλλιώτικες
και φώτα αλλοτινά,
που συνομιλούν,
που αλληλομάχονται,
που αλληλοπλέκονται,
ζωγραφίζοντας
κορυφές και κοιλάδες,
όρμους και πεδιάδες,
μες στην ψίχα
του διάφανου
είναι μου.

Ποιος είμαι
δεν γνωρίζω
αν γνωρίζω,
ούτε αν είμαι
αυτός που ήμουν
ή κάποιος άλλος
που έγινα
ή που θα γίνω.

Πώς να επιστρέψω
εγώ που ήμουν
σε αυτό που ήταν;

Πώς να επιστρέψω
εγώ που δεν είμαι
σε αυτό που δεν είναι;

Δύσκολο και οδυνηρό
το μέγα της επιστροφής ταξίδι