«Αρνούμαστε να συμβιβαστούμε

Να κανονικοποιηθούμε

Κουβαλούμε τη θλίψη-μας

Και σα μαγνήτες

Τη θλίψη των άλλων

Σʼ έναν λαβύρινθο

Απομονωνόμαστε

Στις αναζητήσεις

Των σκέψεων μας

Μινώταυροι

Αδύνατο να βγούμε

Δεν υπάρχει Αριάδνη

Ούτε μίτος»