Στο τέλος της παράστασης ο κωμικός ζήτησε να κλείσουν τα
φώτα, περπάτησε αργά στη σκηνή και στάθηκε όσο γινόταν
πιο κοντά μας.
Λοιπόν, ακούστε τώρα κάτι που θα γελάσετε όλοι.
Η κανονική μου δουλειά είναι γεωμέτρης.
Εσείς είστε ψηφίδες.
Εδώ μέσα είναι τάφος.
Εκεί έξω είναι μουσείο. Κοιτάχτηκα με τον Αλμπέρτο, είχε
αρχίσει να ιδρώνει. Κάποιος βαλτός από πίσω πετάχτηκε: εδώ
δεν είναι τάφος και δεν είναι γιατί εμείς ήρθαμε να γελάσουμε.
Αμέσως ξέσπασαν γέλια στο ακροατήριο. Εγώ δε γέλασα,
είπα στον κωμικό.

Θα `πρεπε όμως, κύριε Μάρκεζιτς.
Ξέρετε, αυτός που οδηγείται φτάνει πάντα
πιο γρήγορα απ’ αυτόν που οδηγάει.