Ποτέ σου δε με είδες εσύ στον ύπνο σου.
Κι εγώ για σένα ζω μες στην πραγματικότητα.
Όλα τ’ άλλα ανήκουν απολύτως στό όνειρο.
Και είναι όνειρα άσχημα πολύ – βραχνάδες.

Γλυκοκοιμάσαι στα βαμβάκια, στα πούπουλα.
Και είσαι ηλιοψημένη απ’ την κορφή ώς τα νύχια.
Ανάσαινε, σαν το σουρωτήρι του τσαγιού,
από την ξυρισμένη σου μασχάλη – ω, ανάσαινε!

Η κοίτη και τα νερά του ποταμού Σοφίσκαγια!
Της μπαλκονόπορτας κάποιο τυχαίο τρίξιμο.
Και η μελωμένη μεταφυσική των μοσχολέμονων
που υπέροχα αποδίδουν τη λεπτήν οσμή σου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.