Υπάρχουν μέρες που μας πλημμυρίζει
αισιοδοξία σχεδόν
χωρίς κανένα λόγο
έτσι που να νομίζεις ότι
τα ελάχιστα δέντρα
έξω
γέρνουν σαν τρυφερό δίχτυ
πάνω από όλο τον υπόλοιπο καιρό
και τον συγκρατούν
σαν να κατοικούσαμε όλοι σε δεντρόσπιτα
στο βυθό μιας λίμνης
έτσι που
ό,τι έρχεται από έξω αναγκαστικά
να ελαφραίνει πολύ ώσπου να μας βρει.
Η ζωή γίνεται τότε ξανά
ζωή από νερό
με σώματα μαλακά, ελαφριά
και φιλικά πλάσματα τριγύρω.
Τέτοιες μέρες είναι φτιαγμένες από σούπες
και γλυκά πράγματα
κανένα έλλειμμα γενναιοδωρίας δεν κάμπτει τότε
το θάρρος που χρειάζεται για μια ευγενική λέξη
ή ένα ενθαρρυντικό νεύμα
είναι οι μέρες που η αγάπη με πείθει
ότι δεν τα χάσαμε ακόμα όλα
ότι τα φύλλα είναι καλά στερεωμένα
κι ό,τι έφυγε
πέρα ακόμα κι από το πένθος
δεν ήταν αυτό που νόμιζα πως
πάλι ολόιδια
θα με ξανατρομάξει.