Το φύσημα του αέρα δυναμώνει, το σκοτάδι
κόβεται βαθιά, ώς μέσα-μέσα,
η δε σκιά που ξαποστέλνεις στου φράχτη τα ερείπια
ανατριχιάζει σύγκορμη. Πολύ αργά πλέον τώρα,

αν θες να ξαναβρείς τον εαυτό σου.
Απάνω από τη φοινικιά σαλτάρει ένα ποντίκι,
και το τόξο της αστραπής είναι ήδη μες στη θρυαλλίδα –
πάνω στης ματιάς σου τα γαϊτανόφρυδα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.