Σ’ αυτήν τη φωλιά που εγκαταλείπω
Που στον άνεμο της έγραφα βροχή
Στο βουνό της νόηση και υπομονή
Σ’ αυτήν τη φωλιά ζούσε μαζί μου ο Προμηθέας
Ακέραιος άλλα παν ευαίσθητος
Πόσες νύχτες περάσαμε μαζί στην βροχή;
Πόσες ψυχρές που ήρθαν από θερμά πρόσωπα;
Όμως ως Δεσμώτες κανένα παράπονο
Σ’ αυτήν τη φωλιά που εγκαταλείπω
Σφιχτοδεμένη σάρκα των ονείρων μου
Και βλέπω να με ακολουθούσουν.