Ράψε ένα στόμα στο μαξιλάρι
να καταγγείλει την αδιακρισία της μέρας
τον Ήλιο
τον κατά συρροή βιασμό του ύπνου μου
Ράψε δυο χέρια να σκάψουν το στρώμα
να πλαγιάσω με αυτούς που κληρονόμησαν σάβανο
-μόνο κλωστές εγώ κληρονόμησα-
Να κοιμηθώ

Tο κέντημα στο ξύλο κελαηδούν τα πουλιά
-κάποτε κένταγε πουλιά η γιαγιά μου
τώρα αποδήμησαν στο συρτάρι

Βγάλε τη δαχτυλήθρα σου
το σ’ αγαπώ να σκίζει τα χείλη
Βελόνες στις λέξεις βελόνες
στα δάχτυλα

Δε με χαϊδεύουν πια