Σεντόνι απλωμένο η μοναξιά στον ακάλυπτο
Τα πτώματα στα σχοινιά στάζουν θάνατο
στην φρέσκια μπουγάδα του γείτονα.
Η ευχή κρεμασμένη στα μανταλάκια
Ματωμένα σεντόνια μαρτυρούν τον θρίαμβο
Δείτε πόσο αγαπιούνται οι άνθρωποι
–παίζει η μουσική–
σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία
γιατί δεν είσαι εσύ
Η παρθένα καπνίζει φτιάχνοντας την καλτσοδέτα της
Ταΐζει χώμα και αλκοόλ τα παιδιά της
Τρώγε αχάριστε!
Γη και ύδωρ για τους μελλοθάνατους
Είμαστε όλοι παιδιά της
Την επόμενη μέρα είθισται να μαζεύουμε τα πτώματα
να στρώσουμε το κρεβάτι.
Κοιμήσου τώρα στο λεμόνι και τη λεβάντα
Ο θάνατος μυρίζει μανούλα
Η μυρωδιά έχει μνήμη λένε
Σαπούνι και χλωρίνη,
το χάδι απ’ τα φθαρμένα χέρια σου
κι οι σχολικές μας στολές.
Στα ταξίδια μου παίρνω πάντα μαζί τους νεκρούς μου
και δυο καθαρές αλλαξιές