Κι όπως κοιμάσαι
απατώντας με κύματα
σου μιλώ σαν να σε ξέρω
επειδή μοιάζεις στην ψυχή μου
– θαρρώ –
κατάφωρα εμπλεκόμενη
σε αιχμηρές περιπλανήσεις.

Βάλε απόστροφο το θόλο σου
αντίστροφα,
να προστατέψω την εύθραυστη όψη μου
την ακούραστη αναμονή της λάβας σου
να περισώσω
έστω και σε απανθράκωση
ως άλλη Πομπηία.