Παλαιά έπιπλα, κουζίνες και πλυντήρια,
ελπίδες, γιασεμιά και βουκαμβίλιες
σκόρπια στου Νοέμβρη τ’ αλεξήλια στενά,
στεγνά από πόθο μας ξανοίγουν απ’ τις γρίλιες.

Στη λεωφόρο νεκρικές πομπές αυτοκινήτων, μηχανόβιοι
αντανακλώντα αμφιθυμίας κράνη
και σκουπίδια,
εντός της πόλης άγαμοι θύται αιωνόβιοι
στα ραδιόφωνα ειδήσεις, τραγούδια ίδια.

Δεν υπάρχει πια μυστήριο στις κοιλιές λεωφορείων
έμαθαν με ημέρας φως να βάφονται οι πουτάνες,
γέμισαν στείρες παραστάσεις τα θεωρεία
και γύρευε θεάματα η μπουρζουαζία
σε στάνες.