Μπήκα στο μπάνιο τάχα μου για λίγο·

πέρασαν, για να βγω, τέσσερις ώρες.

Όρθια στο ντους. Ποιος ξέρει σε ποιες χώρες

βρισκόμουνα. Αδύνατον να φύγω.

Βγήκα κατόπιν σαν βρεγμένη γάτα.

Άλουστη. Και με πονεμένα μέλη.

Ήθελα πια να φάω φρούτα με μέλι,

να ξεχαστώ, να πλύνω και τα πιάτα.


Δε με ενέπνευσε το μήλο που έπιασα στα χέρια μου.

Σήκωσα το τηλέφωνο να πάρω τον αυτόν,

κι άκουσα τη φωνή της: είναι σκάρτος, άφησ’ τον


―μαμά μου που ενσύρματη έκανες τη ζωή σου,

κι οι κόρες σου ούτε θα ρωτήσουν

πόσα χρόνια είσαι στο ακουστικό.