Τέταρτη ώρα πρωινή
σ’ ένα υπόγειο της πλατείας Βάθης
ξύπνησα από εφιάλτη.
Απανωτές εκρήξεις όπως
οι εργάτες άναβαν το πρώτο τους τσιγάρο
σωριάζοντας στο έδαφος αστυνομικούς σταθμούς
και γήπεδα όπου
ταμίες όλων των τραπεζών καίγανε ομαδικά
μανιακά τριμμένα χαρτονομίσματα
πλάι σε πιτσιρίκια που αλαφιασμένα
κυνηγούσαν με απειλές και βρισιές τους γονείς τους.

Κείνη τη μέρα σαν ελάχιστο φόρο τιμής
που μπόρεσα
δεν πήγα για δουλειά.