Ο δήμιος που γνώρισα κάποτε
γύριζε μεθυσμένος
τα βράδια στο σπίτι του
και διάβαζε ρομαντικούς ποιητές
με μια νεκροκεφαλή ακουμπισμένη
στο φτωχό τραπέζι του.
Κάποτε μου είχε πει
αγάπησε μια ευγενική κυρία.
Την αγάπησε χωρίς επιστροφή
την ώρα που την οδηγούσε στο ικρίωμα.
Από τότε σταμάτησε να ονειρεύεται.
Ο δήμιος που γνώρισα κάποτε
κοιμάται κάθε βράδυ μεθυσμένος
στην έρημη οδό Φειδίου δεκαπέντε
Γενάρη με κρύο.