Σάββατο βροχής σαν σταγόνα έσταξες
στη διψασμένη μου καρδιά
ψέμα είχε κρυφτεί στο φιλί που κέρασες
όλα τα έταξες κι όλα τα ξέχασες μετά

Βοριάς μου παίρνει τη φωνή
και την πετά σαν αστραπή
σ’ αυτή που αγάπησα
κι έχασα να φτάσει
να προφτάσει μην τη χάσει
να γυρίσει να της πει

Τώρα σε ζητώ στης φωτιάς τα Σάββατα
μια κι η βροχή πια δεν περνά
μες στις πυρκαγιές ψάχνω για περάσματα
είναι χαράματα κι είναι τα θαύματα κλειστά

Βοριάς μου παίρνει τη φωνή
και την πετά σαν αστραπή
σ’ αυτή που αγάπησα
κι έχασα να φτάσει
να προφτάσει μην τη χάσει
να γυρίσει να της πει
Βοριάς μου παίρνει τη φωνή
και την πετά σαν αστραπή
σ’ αυτή που αγάπησα
κι έχασα να φτάσει
να προφτάσει μην τη χάσει
να γυρίσει να της πει