Πολλαπλά χτυπήματα σε πήλινα σκαλιά
η μοναξιά της σκέψης
Όσο κι αν δραπέτευε φιλί απ’ τη ρωγμή του λάθους.
Κι όταν τα σκοτωμένο βλέμμα του τρελού
Ολόκληρη φανέρωνε τη σκοτεινή εκδοχή
Γύρισα πίσω ν’ αντικρίσω τη μορφή σου
όμως χιόνιζε
Και οι νιφάδες ήταν σιωπή κι αδιέξοδες προσδοκίες
Χαμένα του καιρού αγριοκέρασα.