Με τις λέξεις μου αγκαλιά
Περπατώ στα τυφλά λιβάδια
Κερνώ χαμόγελα στα ζωα μου
Που βόσκουν στα δροσερά χορτάρια
Ανίδεα τι σφαγές τα περιμένουν
Και τι εκδικήσεις ετοιμάζουν οι άγγελοι
Που βολτάρουν με διπλά πιστόλια
Κρυμμένα κάτω απ’ τα μαύρα φτερά τους

Εγώ μονάχα τις δικές μου λέξεις διεκδικώ
Όσες μου ανήκουν κι όσες με καταδέχτηκαν
Μια μέρα εκεί που θρηνούσα για το χαμό μου
Επειδή δεν είχα το θάρρος να φωνάξω:
Κόκαλα έχω αλλά δεν τσακίζω κόκαλα εγώ
Παρά με τη γλώσσα μου γλείφω τη σκόνη
Από τις λέξεις
Για να λάμπουν
Στην αιώνια νύχτα των ματιών σας