Άπλωνε τα δάχτυλα του σχηματίζοντας πίσω της μια μεγάλη πόρτα
ήταν φωταγωγημένη κάτω από τις αχτίδες του φεγγαριού
ίσως αντανακλούσαν τα ξαφνικά βήματα που δρασκέλιζε ο πόνος
ανάμεσα στα δάπεδα των υπόγειων και τις εισόδους των ανελκυστήρων
όταν το φως γαντζώνεται στις παύσεις των μηχανικών κινήσεων
στα ακατέργαστα στόματα των χαλασμάτων που πηγαινοέρχονται
κάτω από το βλέμμα του μεγάλου καμπαναριού
της άνοιγε τον δρόμο, καθώς τον ξετύλιγε σαν νήμα,
τον ακολουθούσε πάνω στα πανιά και τα πελάγη
στις λεωφόρους του φωτός με τα ανοιχτά τους πόδια
αντάλλαζε την οικουμένη με τα βάθη των υδάτων και έτσι ξεμάκραινε
φαινόταν σαν μια κουκίδα
ήταν πια άστρο τυλιγμένη σε κύκλο.