Θέλω να συμμορφωθώ.
Να υπακούω σε όλους τους κανόνες ηθικής.
Μια γυναίκα νόμιμη
μ’ ένα σταυρουδάκι τυλιγμένο στο λαιμό
και μες στη χούφτα
ρύζι και ροδοπέταλα.
Καθώς θα κυνηγώ την ύπαρξή μου
βέβαιο πως ένα ποντίκι θα έχει
κάτω από τη φούστα μου κρυφτεί,
θ’ ανοίγει τρύπες στα οστά μου
και με κορδέλα χρυσοκόκκινη θα ενώνει τις οπές.

Την ώρα του μεσημεριανού
γεύμα θα στρώνω σε τραπέζι ξύλινο
σμιλευμένο στην καρδιά μιας καρυδιάς.

Τη νύχτα κατεβαίνοντας σ’ ένα κλειστό δωμάτιο
η νυχτικιά μου θα ανεμίζει
σημαιοφόρος της προσωπικής μου υποταγής.
Λευκό σατέν, δαντέλα και πασουμάκια ροζ
τη νύμφη της αθωότητας θα παριστάνω.
Κρυστάλλινα τα χέρια
καθώς στην αγκαλιά σου θα με παίρνεις
τα δάχτυλα θα σπάνε, ένα ένα.

Θέλω να είμαι
γυναίκα στεφανωμένη,
σε κάδρο ασημένιο
μ’ ένα στεφάνι στολισμένο τριαντάφυλλα
και υάκινθους
γυμνά από αγκάθια.
Θέλω να βαπτιστώ γυναίκα
τη μοίρα μου να ασπαστώ
πανάρχαια,
βγαλμένη από τα έγκατα της γης.

(Μα όταν η ώρα που να υπογράψω έρχεται
αίτηση νομιμοφροσύνης
θεριεύει μέσα μου το αίμα
και κόκκινο βάφει το χαρτί).