Περπατούσαμε νύχτα στην Τσιμισκή. Φώναζα για να με ακούσεις μα εσύ χανόσουν στον εαυτό σου. Ακουμπούσα τα χέρια μου στο στέρνο σου και τα δάχτυλά μου πάγωναν. Τόσο το χιόνι που μας κάλυπτε σαν να κύλησαν όλοι οι χειμώνες μέσα στα σώματά μας. Δεν ήξερα τους δρόμους πια. Δεν έβρισκα πουθενά γνώριμο έδαφος. Με στένευε η πόλη-τόσο που ο θώρακας γινόταν κομμάτια. Ένιωσα να εισχωρεί σκοτάδι στην ύπαρξή μου/
Όλα έχουν ένα τέρμα\μια πόλη τελειώνει και βρίσκεσαι σε μια άλλη.
Μα είσαι πάντα λίγο από αυτό που πίσω σου αφήνεις.