Και αν μου μιλάς με ερμηνείες κι αριθμούς,
χάνω το μέτρημα,
τα όνειρα μπερδεύω με τις ψευδαισθήσεις.

Μίλα μου λοιπόν με τις σιωπές,
με αγγίγματα,
με το παράφορο φιλί σου,
με χάδια ηλεκτρισμένα,
με το κορμί,
τα δάχτυλα,
το βλέμμα .

Μίλα μου
καθώς σκορπάμε στον αέρα,
την ώρα που ξεθηλυκώνονται οι ενοχές,
τότε που χώμα είμαι και συ νερό
και ρίζα δεν υπάρχει.

Τότε ν’ ακούω θέλω,
όχι ποιος είσαι,
όχι τι θέλεις.

Αλλά πόσα μπορείς.