Φυσάει ο αέρας.
Αλλά για να έχει νόημα πρέπει να υπάρχουν δέντρα
Δέντρα να γέρνουν ελαφρά
Κλαδιά να λυγίζουν.

Φυσάει ο αέρας
Και υπό την προϋπόθεση ότι είναι απομεσήμερο
Θα του πετάξω λέξεις
Μπας και τις πάρει
Να πετάξουν σαν πουλιά.

Άμα πετάξουν σαν πουλιά
Μπορεί να πάρουν και μένα μαζί τους
Αφού όλοι το ξέρουν ότι αλλιώς
Δεν μπορώ να πετάξω
Και πάντως όχι μακριά.

Και συνεχίζει να φυσάει ο αέρας
Και σπρώχνει τα σύννεφα
Γέρνει τα δέντρα
Λυγίζει τα κλαδιά
Ανάμεσα στα σπίτια και τις αυλές
Πάνω από τα αυτοκίνητα.

Που μέσα στην αδιάκοπη
Κι ανόητη κίνησή τους
Μοιάζουν ακίνητα.
Σαν και μένα

Όταν δε με σηκώνουν οι λέξεις

Να με πάρουν

Με τον αέρα που φυσάει

Μακριά.