Κλωστές αόρατες
ανάσας ξέφτια από ρούχο ακριβό
υφαίνω και ξηλώνω
άλαλη
υφαίνω και ξηλώνω μέρα νύχτα
άγρυπνη και γυμνή
μέρα και νύχτα
χωρίς να ξέρω ξεγελώντας
ποιον δήμιο
ποιον θηρευτή

Κάλπικη Πηνελόπη
δίχως όνομα
χωρίς και αργαλειό
ξαίνει ξανά το μόνο ποίημά της

Θα αναβάλλει επ’ αόριστον κι απόψε

τον του καιρού δεδικασμένο
δύσβατον απαγχονισμό.