Πριν έμπει Απρίλης άνθισε
του χρόνου η χαραμάδα,
λεν', το φιλί τέτοιο καιρό,
έχει πιο νοστιμάδα.

Παίζει ο Νοτιάς με τη μηλιά,
λες κι η αυλή χιονίζει,
ένα αηδόνι απ’ τ’ Αϊβαλί
σε μια ελιά δακρύζει.

Ο Μάρτης που σε γέλασε
με τσάγαλα στο χέρι
ώσπου να γίνουν μύγδαλα,
πες, πίσω να σε φέρει.

Θα σ’ αγαπώ σαν άνοιξη,
ως να `ρθει καλοκαίρι
ως να `ρθουν τέσσεροι καιροί,
θα σου κρατώ το χέρι.