Ο ποιητής έξω από το σώμα
της γυναίκας που πόθησε.
Μαζεύεται σε μιαν άκρη.
Όσο ο πόθος του απλώνεται,
τόσο συρρικνώνεται το σώμα του.
Ο πόθος καταλαμβάνει το δωμάτιο,
κυριεύει την υπόλοιπη ανδρική συντροφιά
που ικανοποιεί το πάθος της για τη γυναίκα του ποιητή.
Στο μεταξύ αυτός συρρικνώνεται και συρρικνώνεται,
γίνεται μια κουκκίδα πάνω δεξιά στο μαξιλάρι του κρεβατιού της.
Η γυναίκα απορημένη καρφώνει το βλέμμα στην κουκκίδα.
Μα γιατί αργεί τόσο πολύ το σώμα του;
Αργότερα θα καταλάβει ότι αυτή η άνω τελεία
τον κάνει καλύτερο εραστή από άλλους ποιητές.