Ο μηχανικός προβολής απουσιάζει

Κι η ταινία έχει κολλήσει,


πάλι και πάλι η ίδια σκηνή


μ’ εκείνον που είναι στην πόρτα, ανένδοτος,

που φεύγει,


κι εκείνην,

το βλέμμα της που καίει,

«για πάντα»,

«ποτέ ξανά»,


– φιξ καρέ –


κι οι θεατές όρθιοι,

να φωνάζουν

να πετούν τενεκεδάκια και κέρματα,

δεν έχει παρακάτω;


συμμαχώντας μ’ εκείνην – το βλέμμα της που καίει,

«για πάντα», «ποτέ ξανά»,

που ρωτάει.