Σε λίγο
το πρωινό θα κρεμαστεί στη δίψα του φωτός
Ένα λινό απλωμένο
Ξέρεις τώρα·
κατιτίς για να βυζάξει ο πρώτος ήλιος
Βαθύ λευκό, μαι πρέζα από μπλε του κοβαλτίου,
αυτή η σχεδόν στιγμιαία ειρήνη
Και μαζί ό,τι κτενίζεται από καρίνες και αιλουροειδή
Μαζώξεις του σύμπαντος και σπείρες, πριν
ο ήλιος φορτώσει με σκιές τα σώματα

Ο ορίζοντας μόλις αναδύεται και σήμερα εκεί,
στο βάθος, όπου η ελευθερία γράφεται
κατευθείαν ερημιά