Έβλεπαν έκπληκτοι την καρίνα της να πασχίζει
στην ελαφρόπετρα τ’ ουρανού
Μέχρι που του λόγου της, η αλήθεια, ξόκειλε
στις φυλλωσιές
Κι’ έτσι η αξία των ίσκιων υπολογίζεται πια με
το φως που καταλύουν
Σκέψου ένα κοιμητήριο από γυαλί και σκόνη
Παντού έχουν τοιχοκολληθεί ένσημα ταπείνωσης υπέρ
ευκαιρίας, ή άλλου θαύματος
Κάποιο αίτημα έκπτωσης έγινε η αλήθεια
Κι’ ούτ’ ένας λυγμός ενοχής
Η άρνηση της ευθύνης συνθλίβει το πένθος.