Ανώδυνα
Σχεδόν υπάρχω σε ημιτελείς προτάσεις
Επώδυνα
Στο φυλαγμένο βλέμμα σου
Στην τσέπη
Ο φόβος μου
Ουρλιάζει
Άηχα
Συρριστικά
Στο μοδιστράδικο της ενοχής
Ράβε ξήλωνε αντοχές
Ράβε ξήλωνε εμένα
Συχνά
Δηλητηριάζομαι με αυταπάτες κλισέ
Αμερικανιές και δήθεν
Τότε
Κλίνω την αντωνυμία εγώ
Εμένα μου
Εμένα με
Εγώ
Τις νύχτες κλαίω
Σ’ ένα χαρακίρι αρνήσεων μαχαιρώνω όχι
-Το σώμα φωνάζει ναι-
Εκείνα τα λυπημένα όχι
-Το σώμα φωνάζει ναι-
Δεν είμαι
Τόπος ασφαλούς κατοικίας.
Όχι δεν είμαι
Ούτε βιβλίο ευπώλητο
Στις προθήκες πολυεθνικών βιτρίνων
Καθ’ έξιν
Αρχαιοκάπηλος δηλώνω
Τυμβωρύχος απουσιών
Κατά συρροήν
Καπνίζω αρνήσεις
Βρίζοντας, χαϊδολογώντας
Την πιθανότητα του ναι
Του ίσως
Του μπορεί
Για ένα ίσως μ άφησα
Για ένα ίσως
Δεν είμαι
Τόπος ασφαλούς κατοικίας
Όχι δεν είμαι
Τις νύχτες ματώνω
Η φαντασία μου στερεύει
Επαναλαμβάνομαι
επώδυνα κατασυρροήν