Κοιμάσαι.
Δε με περίμενες αλλά
ήρθα
πατώντας
μισά βήματα.
Δε θ’ ανάψω αστέρια
ούτε φωτιές
να μην ξυπνήσεις.
Κοιμάσαι.
Ν’ ακουμπήσω λίγο
τον ύπνο σου θέλω
μόνο,
να βραχώ απ´ την γαλάζια θάλασσα των ονείρων σου,
να φέρει ξέχειλο νερό
ν’ ανέβει στις ρίζες,
πρασινάδες να στολίσουν πάλι
τις χαραδρώσεις των ώμων μου.
Κοιμάσαι.
Τα βεγγαλικά όλα
είναι σβηστά.
Δεν βλέπω.
Σκοντάφτω
-στην ομορφότερη γαλήνη σου-
πατώντας
στάλα στάλα
στο σώμα σου
να πιω.Ξυπνάς.Να σου πω θέλω
μόνο
-‘—–.Ξανακοιμήσου! Το χαμηλωμένο φως,
δεν γνωρίζει τίποτα από υπερηφάνεια.