Ποιος πιστεύει σ’ ένα φιλί που ακόμα ευωδιάζει

Ω ένα φιλί δεν είναι παρά ένα υγρό μυστικό
Μουσική σκοτεινή όταν ακούγεται το βράδυ
Πηγαίνει και χάνεται μες στον αχό
Μιας λαμπερής ασάφειας και μένει εκεί
Λυπημένη και μόνη

Ποιος παρακαλεί ποιος κλαίει κρυφά
Για το χαμένο νόμισμα — νεκρό
Κλειδί για να κλειδώσεις την πληγή
Δεν έχεις και τραλαλά πηγαίνεις
Στα ρηχά νερά με τις ελαφρές πέτρες
Τις άδειες μποτίλιες τα οξειδωμένα σύρματα
Σκουπίδια ερτζιανά με σαπίζουν ως το στόμα
Τα κύματά σου λάμνουν οκνά
Πάνω απ’ τη φωτεινή μου άβυσσο

Από ώρα σε ώρα κι από φιλί σε φιλί
Δεν ξέρεις τι φίδια θα φυτρώσουν στην αυλή σου