Ἡ ποίηση ἔχει ἀνάγκη μόνο

Ἀπὸ τὴν ἀρτιότητα τοῦ ἑαυτοῦ της

Μακριὰ νὰ μένει ἀπὸ τὴν τύρβη

Καὶ τὶς μαλάξεις τῆς ἀνοίκειας γλώσσας

Μακριὰ κι ἀπὸ τὸ ξένο βλέμμα

Καὶ τὴν ἀφ᾽ ὑψηλοῦ προσπέραση

Ἡ ποίηση δὲν θέλει οὔτε τὸν κριτικὸ λόγο

Γιατὶ κι αὐτὸς γίνετ᾽ ἐνόχληση κάποια στιγμὴ

Ἡ ποίηση θέλει σιωπὴ

Τὴν ἀγαστὴ συμμόρφωση μὲ τὸν ρυθμό της

Τὴν προσηνῆ μελέτη καὶ τὴν προσμονὴ

Τὴν αἰσθητὴ προσχώρηση μὲς στὰ κενά της

Σὰν τὴν προσήλωση σ᾽ εὐλαβικὴ φωνὴ

Ὅταν ἀφουγκραζόμαστε τὴν προτροπή της