Η Άννα που ήταν τρελή,
έχω ένα μαχαίρι στη μασχάλη
Όταν στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου
ξεχειλίζω μηνύματα
Μήπως είμαι ένας είδος μόλυνσης;
Σε έχω τρελάνει;
Μήπως έκανα τους ήχους να θυμώσουν;
Σου είπα να βγεις από το παράθυρο;
Συγχώρησε. Συγχώρησε.
Πες, όχι δεν το έκανα
Πες όχι
Πες
Πες προσευχές στο μαξιλάρι μας
Πάρε εμένα το αδέξιο 12χρονο κορίτσι
στη βυθισμένη αγκαλιά σου
Ψιθύρισε μου σαν ανθάκι
Φάε με. Φάε με σαν πουτίγκα με κρέμα.
Πάρε με μέσα σου.
Πάρε με.
Πάρε.

Δώσε μια αναφορά για την κατάσταση της ψυχής μου
Δώσε μου μια ολοκληρωμένη έκθεση για τις πράξεις μου
Δώσε μου ένα τρίφυλλο βότανο και άσε με ν’ ακούσω μέσα του
Βάλε με στους αναβολείς και φέρε τους τουρίστες
Μέτρησε τις αμαρτίες μου στη λίστα του μανάβη
και άσε με να αγοράσω
Σε τρέλανα;
Από τον τάφο γράψε μου, Άννα
Δεν είσαι τίποτα άλλο από στάχτες όμως
σήκωσε το στυλό που σου χάρισα
Γράψε μου
Γράψε.