Με εφτά κοτλέ

και δέκα τζιν

την έβγαλα ως τώρα

κι ίσως μη χρειαστεί

άλλη αγορά να κάνω.

Μόνο τότε,

στην αορτή του χρόνου

νικημένη σκιά,

στου Αρακύνθου τα ριζά,

“της Άρνης τα λαγκάδια”,

να με φυσάει ο βοριάς

και να με βρέχει ο νότος

και θα με βλέπω

γαμπρό να με στολίζουν

πρέπει κουστούμι να φορώ

να μη με δει η μάνα μου

παλιόρουχα να φέρω.

Κι έτσι εγώ

που, καταβάθος,

ήθελα άλλα ρούχα

δε θα προλάβω ποτέ να τα φορέσω.”