Ανέβαιναν σε τριάδες τα σκαλιά
οι γλάροι απ’ έξω στάθμιζαν
το υλικό της ευημερίας τους
έσκαβαν στην ομίχλη για περάσματα
εκείνο το ανυπέρβλητο της ομορφιάς
τους συγκινούσε
το διαμπερές της ηδονής
που μόχλευε τα σύμπαντα με τους πληθυντικούς
πάντοτε σε πτώση κλιτική

Τα κορίτσια με τα βεγγαλικά στα χέρια
συνέχιζαν να ανεβαίνουν απροκάλυπτα
από εποχή σε εποχή στη διαδρομή
κρατούσαν ό,τι ήθελαν
πλήθαιναν με μιαν ιδιαίτερη έφεση στο κίτρινο
είχε γίνει πια ο χειμώνας
και πλησίον μας ευωδίαζε στο φούρνο το ψωμί.