Τώρα σε βλέπω
όπως ήσουν πρίν χρόνια
εδώ.
Εσύ με τα σκούρα μαλιά πάνω στο πρόσωπο,
με τη σκέψη στο μετά.
Άλαξες τόσες όψεις,
τώρα θυμάμαι οτι η πρώτη εικόνα μένει πάντα
βαθειά χαραγμένη στην ψυχή,
και το πρώτο φιλί που έψαχνε πάντα τη δική του ώρα.
Βροχερές μέρες που μ έσπρωξαν, να δω
με μισόκλειστα μάτια
καινούργιες στιγμές που πέρασαν απαρατήρητες.
Σκοτεινός έμπορος του χρόνου η ψυχή,
και η ώρα,
και το μέρος,
κι οι αποφάσεις οι ξοδεμένες σε μια δύσκολη στιγμή
γυρίζουν πάλι, με ρούχα σιδερωμένα
Σ αυτή τη γωνία του χρόνου
προσπάθησα να δω το πρόσωπο που βρήκα
μια μέρα στα ανοιχτά του κόσμου.
Ατέλειωτα πηγαινέλα στη Μουσούρου, στην Υμηττού,
λέξεις που έχασαν τη ζωή τους
κλεισμένες σ ένα διαμέρισμα.
Όργια της νύχτας με τη μνήμη.
Σκληρές στιγμές
κι ένα κόκκινο λουλούδι ν'ανθίζει.
Τώρα σχεδιάζω ένα νόημα στην ανορθόγραφη ζωή μας.