Ατέλειωτο μεσημέρι του `80
δίπλα στη θάλασσα
Θυμός, αφρός κι ωραία κορίτσια,
μεγάλα σκοτεινά μάτια
που μάζεψαν όλο το φως
μέσα σε μια υγρή στιγμή
κι άρχισα να βλέπω μέσα απ τα μάτια του άλλου ανθρώπου
τη ζωή
σειρήνα ή γοργόνα ήτανε, δε θυμάμαι
ήταν όμορφα τα μεγάλα μάτια
ώσπου ξέχασα να βλέπω
έρωτες του ήλιου με το κορμί
πάνω στα βράχια
μπροστά στα μάτια των θεών του καλοκαιριού
κι ο αέρας πέταγε τις σκιές πάνω στο κύμα
κι αυτές γινόταν ιστορίες και χάνονταν μέσα στο Λιβυκό
άλλοτε γινόταν πουλιά κι άλλοτε ψάρια του βυθού
κι ύστερα μια μικρή αχτίδα ηλιοφώς έπεσε πάνω στα μεγάλα μάτια
δε θυμάμαι πια, δεν μπορούσα να δω.