Αναρωτιέμαι εδώ και καιρό για τη λέξη εγκόσμια
γιατί εδώ και καιρό η λέξη εγκόσμια κόλλησε εξωκόσμια στάχτη.
Δεν καπηλεύομαι την σωτηρία της ψυχής μου.

Η λέξη μεταφυσική γουργουρίζει στην κοιλιά μου σαν έμβολο.
Μην κρίνεις ίνα μη κριθείς. Η γοητεία του πελιδνού δέρματος
οι παραθαλάσσιες περιπτύξεις στους ρυθμούς της λαμπάντα.

Το τρένο είναι το μόνο πλέον που σφυρίζει με αγανάκτηση.
Το ψύχος έκαψε τα λουλούδια πριν ακόμη φύγω στρατιώτης.
Ερωτεύθηκα τη μελλοντική μου ευτυχία αλλά μου έφερε πλήξη.

Όλες οι δεσποσύνες βολτάρουν τις σκυλίτσες τους στο μισοφέγγαρο.
Σε πρώτο πλάνο οι μυλόπετρες της Αφρικής Σκαμμένες τάφροι
κουρέλια και μοβ κελεμπίες δίπλα στον συρματόπλεχτο φράχτη.

Πριν ακόμη πολεμήσει το Εγώ θα το αλώσει το Αυτό. Ο Φρόυντ μασάει ταμπάκο,
η μισαλλόδοξη καπνοσακούλα του συλλαβίζει αργά τα ονειρικά άλγη.
Ο Ράιχ διέχυσε την οργόνη του ακόμη και στους μισοπαγωμένους καταρράκτες.

Τα λαμπυρίσματα του στερεώματος φυλλομετρούν φιλύποπτη συνδιαλλαγή,
τα θησαυροφυλάκια προσμετρούν και τις κάλπικες λίρες τους. Ο Εωσφόρος
μεταγγίζει τις μικρές μιζέριες του στα ανακόλουθα και μεγάλα μας λάθη.

Δεν υπονομεύω τα μετερίζια που κάποτε άνθησαν σε κάστρα μεσαιωνικά.
΄Ο, τι ράπισα ράπισα. ΄Οσο ραπίσθηκα ραπίσθηκα. Κάτω στο δοβλέτι ο πασάς
μοσχοπούλησε όλα τα αγριογούρουνά του για ένα πιάτο γιαλαντζί ντολμάδες.

Οι φαντάροι νυχθημερόν γυαλίζουν τις αρβύλες τους για το κάλεσμα του πολέμου.
Το γκαζάδικο μουγκρίζει σαν σωριασμένη φάλαινα. Οι κουκέτες των ναυτικών
ποτισμένες με μυρωμένη από νοσταλγία μοναξιά και οσμή ανήλεης λήθης.

Από καταπέλτη σε καταπέλτη εξακοντίζονται αγκωνάρια από τον ουρανό.
΄Ισως ανδρώθηκα σ’ έναν άλλον πλανήτη. Κάθε σούρουπο τα φωτόνια εξαπολύουν
ρίγη συμπαντικής παράνοιας που ανακλώνται στης μνήμης τον καθρέπτη.

Στο τέλος κάθε έρωτα απομένει ο οργασμός της ηλεκτρικής σκούπας,
στην αστερόσκονη κυλιούνται οι χλιδάτοι χοίροι. ΄Ο, τι καταχωρώ στην ποίησή μου
Είναι φρενήρεις ματαιόπονοι σπασμοί και κλυδωνισμένα άρρητα πάθη.