Την τεφροδόχο των στίχων σου
δίχως έλεος θα σκορπίσω
να δω
πως πνίγει η κάθε λέξη
το όνομά μου

Εγώ που έλαμπα
διάστικτη
μέσα στα άσπρα σου δωμάτια,
να κείτομαι τώρα
- απ’ τα χέρια που πιο πολύ αγάπησα-
πλανόδιο νεκροσάβανο
σε θλιμμένο φτηνό τραγούδι