Πικρό αμύγδαλο πεσμένο στην ποδιά της γαλανής απλώστρας παραγεμισμένο
κλαριά και δαγκώματα των καιρών, ριγμένο στόλισμα από τις επιλογές των
ονείρων μας αφουγκράζεται τον ερχομό των ταγμένων ιερειών της ζωής.
Αφρισμένο κύμα αιγαιοπελαγίτικο, σαν σάλι στους ώμους σου ριγμένο, να σ’
αγαπούν τα χαμηλά περάσματα των σύννεφων, να σ’ αγγίζει το χέρι του Αιόλου,
βουίζοντας στα αυτιά των παιδιών σου, Σαντορίνη.