Ι

Είμαστε Μεχικάνοι
Όχι γιατί φοράμε σομπρέρο
Ούτε γιατί ταΐζουμε τις μύγες
Όταν καμιά φορά μας παίρνει ο ύπνος
Στην κάψα του μεσημεριού
Με τα παπούτσια.

Είμαστε Μεχικάνοι
Γιατί έχουμε ψυχή
Κι ονειρευόμαστε
Είτε κοιμόμαστε
Είτε δεν κοιμόμαστε
Με ή χωρίς παπούτσια.

Κι άμα λάχει
Φοράμε και σομπρέρο.

ΙΙ

Είμαστε Τσικάνοι
Γιατί ενώ είμαστε Μεχικάνοι
Είμαστε αναγκασμένοι
Να κυνηγάμε δολάρια για να ζήσουμε
Στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής
Και οπουδήποτε αλλού σ’ αυτόν τον κόσμο.

Και γιατί γουστάρουμε το Τεξ Μεξ
Το Ροκ εν Ρολλ
Και τους Λος Λόμπος
(Γιατί είμαστε και λύκοι
Παρεμπιπτόντως).

Κι έχουμε ταξιδέψει
Με τον Πέδρο Πάραμο
Στη χώρα των νεκρών.
Κανένας δεν ξέρει πότε και πώς
Χάσαμε το δρόμο μας
Ούτε αν γυρίσαμε ποτέ πίσω.

ΙΙΙ

Κάποτε είμαστε Αζτέκοι.
Λατρεύαμε τη μαγεία και τα πεγιότ
Τις πολύχρωμες φορεσιές
Τις μεγάλες συναυλίες και τα φεστιβάλ
Τον έρωτα και τα λουλούδια.
Θυσιάζαμε πού και πού και τις γυναίκες μας
Γιατί ξέραμε ότι έπρεπε να δώσουμε πολλά
Για να πάρουμε κάτι πίσω.
Είχαμε θεοποιήσει κι έναν καραγκιόζη Μοντεζούμα
Που τον έπιασε κορόιδο ένας πούστης φονιάς Κορτέζ
Κι από τότε μας πήρε ο διάολος τον πατέρα.

(Κάποτε είμαστε και Έλληνες.
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στον τόπο τους
Και μιλήσαμε με ό,τι απόμεινε από τη γλώσσα τους
Τον ουρανό τη θάλασσα
Και τα βουνά τους).

IV

Τώρα είμαστε όλοι Ινδιάνοι.
Γιατί είμαστε ηττημένοι.
Αλλά έχουμε ψυχή κι ονειρευόμαστε
Κι όταν βρίσκουμε ευκαιρία
(Πού θα πάει;
Δε θα ξαναβρούμε;)
Του δίνουμε και καταλαβαίνει.

Δε θα επιβιώσει ο λύκος;