Ο παππούς Γαρύφαλλος που συνήθιζε-
Παίζοντας το ρόλο
Της Γοργόνας με το δασύτριχο στήθος
Και το μακρύ σώβρακο-
Να ρωτάει τα μεσημέρια,
Που οι σκιές χαράζαν το ταβάνι,
Εμένα
Τον καθισμένο στα γόνατά του
Καπετάν Γιάννη,
Αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος,
Ήταν βέβαιος προχθές βράδυ
Που μ’ επισκέφθηκε στον ύπνο μου
(Πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του)
Ότι
Έκανε λάθος που επέμενε
Στην ερώτησή του:
"Μου το'πε ο Άγιος Σισώης:
Δάκρυσα για τη ματαιότητα
Των ανθρωπίνων" μου είπε
"Όταν στάθηκα πάνω απ’ τον τάφο του.
Ο Μεγαλέξαντρος δε ζει, αγόρι μου
Τζάμπα σε κούρασα
Αλλ’ ήθελα να μάθω".