Ο ομιλητής σκεπάζει την αίθουσα .
πλην οι φυγές του νου και της μνήμης
ψαρεύουν –σε ακρογιάλι –βότσαλα
και αφή στην άμμο του ξεχασμένου καλοκαιριού

Είναι οι δραπέτες της ανέραστης ορολογίας
της κωδικοποίησης, της ταξινόμησης, της
αποδελτίωσης

…και το καράβι φεύγει, ας επιβιβαστούμε
στην ονειρική πραγματικότητα
η σκάλα ανεβαίνει.